SON DAKİKA
SON DEPREMLER
Ertaç Önal

BİR ZAMANLAR MALATYA: Sami Kasap & Bedri Karahan

BİR ZAMANLAR MALATYA: Sami Kasap & Bedri Karahan
A- A+ PAYLAŞ

Malatya'ydı onlar da. Kendileri gittiii, sesleri, anıları ve şakaları kaldı yadigâr..    

Ertaç ÖNAL Yazdı   ertaconal@mynet.com

‘’İlk mayişini (maaşını) almıştı Veysel Efendi o gün. Bir de bahtım ki Belediye mezbahanesinin 20 yıllık emektarı olmama rağmen aldığı mayiş benim mayişimden daha fazla. Ula bu nasıl oluyu, dedim. Meğer sakat kontenjanından işe alındığı için, her iki gözden ama Veysel Efendi'den vergi kesilmiymiş. Şimdi diyeceksin ki iki gözü görmeyen bir adam mezbahanede nasıl çalışır, davar kesem derken gendi golunu bacağını kesmez mi? Yav, işe de ben aldım hırboyu. Bi enterasan adam. Çoh gonuşuyu, bi ses duysa hemen Sami abeee o neyin sesiydi diye sormasa çatlar.’’

absamik1960’lı yıllarda Elazığ Mezbahanesi’nde çalışır Sami Kasap. İş kanunu hükümlerine göre; 50’ den fazla işçi çalıştıran iş yerlerinin bir tane sakat veya eski hükümlü çalıştırmak zorunluluğu nedeniyle İş ve İşçi Bulma Kurumu bir sakat bir de eski hükümlü işçi adayı gönderir mezbahaneye. İkisinden birisi tercih edilecektir. Birlikte çalışacağı için ikisinden birisini seçme hakkını Sami Kasap’a bırakır mezbahaneden sorumlu Belediye Amiri.

‘’Yav iki gözü ama herife ben nasıl iş verem diye düşündüm. Gafamda eski hökümlüyü işe alma var ama hele bi gonuşam şunnan dedim. Gardaş, gonuştum ki ne gonuşam? Herif bi anladıyı ki bilmem gaç gişiyi bıçahlamış. Anasını kesen o, babasını sünnet eden o. Vay babooo dedim, bu herif başımıza bela olur, hemen bi bahanaynan gönderdim getti. Mecburen ama Veysel’i aldıh işe. İki gün soyna bi bahdım, bu bi tene bekçi düdügü yanında getirmiş, Sami abe dedi ben mezbaha içinde gaybolursam, bu düdügü ötdürdüm mü amanı bilir misin, yetişesin. Yitirmezsek bulduh diye söylendim. O günden soyna bi bahıyım ki iki de bir fırrrrrıt düdüğü ötdürüyü. Yav çalışmasından vazgeçdim bari bana engel olmasa. Neyse ağama söyleyem mayişi aldı ya Veysel, Sami abe ahşam beni kebapçıya götür sana da kebap ısmarlayacam, dedi. Eyi dedim, aldım Elaziz’in menşur bi kebapçısına götürdüm. Siparişi almaya gelen garsona demesin mi ki, bana bir buçuh, Sami abeye bir porsiyon Adana kebap getir diye. Sesimi çıharmadım, ne diyem. Ama kebaplar gelince onun tabağındaki yarım porsiyon kebabı çatalımnan alıp çahtırmadan gendi tabağıma goydum. Yemek bitince bana dedi ki Sami abe, bi daha bu lokantaya gelmeyek dedi. Niye gardaş dedim, bunların yemek porsiyonu az dedi. Peki dedim. Bu sefer de dutturdu ki beni ille de sinemaya götür. Yav arhadaş sen filimi nasıl seyredeceksin dedim. Ben seslerden sahneyi tahmin ederim, dedi. Neyse sinemaya getdik. En önde oturah, dedi. Ona da peki dedim. Neyse filim başladı bu sefer ikide bir bu sahneyi bana tarif et, diyi. Neyse başa gelen çekilir diye arada bir filimin sahnesini tarif ediyim. İşte artiz geldi, gıza sarhıntılıh edenleri dögüyü felan diye. Bu sefer arhadan seyirciler bağırıyı hooop arhadaş, gonuşmayın ki filimi izleyek diye. Yitirmezsek bulduh diye söyleniyim gine. Neyse ağama söyleyem tayinim Malatya mezbahanesine çıhdı da bu dertden eyle gurtuldum’’.

yazısamikasap21998 yılı baharı Ankara’ya gelmişti Sami Kasap. Benim de Petrol Ofisi Genel Müdürlüğü’ndeki Daire Başkanlığı görevime başlayalı birkaç ay olmuştu. ‘’Yeni görevin hayırlı olsun’’ diye ofisime geldi, akşam yemeğini de Malatya’dan gelen dostlarla birlikte yerken anlatıyor bunları Sami Kasap. Tabi herkes gülmekten kırılıyor.

Hani duymuşsunuzdur, Çin’de bulunan ve vaktiyle çok ince porselenden yapılmış Fağfur Kâsesi varlığı söylenir. Bir fiske vurulduğunda uzun süre çııınnnnnnnn diye öten bir kâse.

Eskiler dertli bir insana derdi sorulunca saatler süren anlatımı nedeniyle ‘’Bir dokun bin ah! dinle kâse-i fağfurdan’’ diye tanımlarlardı dertli kişiyi.

Ben de ‘Bir Zamanlar Malatya’ denilince Arasa merkezli başlayıp gelişen bir yelpaze ile birbiri ardına canlanan anılarımı kâse-i fağfurun bitmek bilmeyen iniltisi gibi başlıyorum yazmaya. Durdurabilene aşk olsun.

Uzun konuşmalar gibi uzun yazıların da sıkıcı olabileceğini bildiğimden, ne kadar kısa keseyim desem bir bakıyorum sahifeler dolmuş.

Malatyalı ses ve saz sanatçılarından laf açılıp da Sami Kasap ve Bedri Karahan’dan (Topal Bedo) bahsedilmemesi abesle iştigal olurdu.

Sami Kasap ve Topal Bedo namıyla maruf Bedri Karahan ustalarımız ile ilgili anekdotlarımdan ‘BİR ZAMANLAR MALATYA: Eğlence Mekânları ve Sanatçılarımız’ başlıklı yazımın içinde bahsedeyim diye düşündüm ama, hem o yazıyı daha çok uzatıp sıkıcı olmaktan çekindim hem de, sanki Malatya’nın bağrından yetişmiş bu çok değerli ses ve saz üstatlarımıza haksızlık yapmış olacağım kanaati uyandı bende. Başka bir başlıkta öyle araya sıkıştırılacak sanatçı mı bunlar diye düşündüm.

yazısamikasap1Malatyalılar, mesleği nedeniyle Gasap Sami diye tanırlar ama Avrupa’ya- Amerika’ya kadar uzayan ününde Sami Kasap diye tanınıyor üstadımız. Tenor sesinin volümü mikrofonları patlatacak güçteydi. Bu yüzden genellikle mikrofonsuz okurdu. Kuşkusuz Malatya folklorunun bağrında açan emsalsiz bir kır çiçeğiydi Sami Kasap. (Yandaki fotoğrafta Sami Kasap ABD- New York'ta)

Malatya Halk Eğitim Merkezi’nin bir odasını stüdyo haline getirmiştik. Bu odada, Şehit Kemal Özalper Erkek Sanat Enstitüsü Eğitim Radyosu için müzik kaydı yaptığımız gibi, radyo tiyatrosu bile kayda alınır ve radyoda yayınlanırdı. Tabi ses kaydı ve tiyatro çalışmalarının sorumlusu rahmetli Dilaver Uyanık’tı. O, 20 metrekarelik küçücük odayı stüdyo haline getiren de oydu. O ne amatör ruh ve hevesti Allah’ım. Hepimiz bir şeyler üretebilmek adına gece yarılarına kadar bıkıp usanmadan saatlerce çalışırdık. Manavından bakkalına, tüccarından taksi şoförüne, velhasıl evlerde, iş yerlerinde Malatya halkının yayın saatini dört gözle beklediği (Kısa dalga 43 mt. 7025 sykl üzerinden yayın yapan Şehit Kemal Özalper Erkek Sanat Enstitüsü Eğitim Radyosu sabah 10.00-12.00; akşam 16.30-18.30 saatleri arasında neredeyse tüm Malatya'nın dinlediği)  tek radyo istasyonuydu. Bu beklentiye kayıtsız kalmak mümkün müydü?

Bu radyo ile ilgili olduğumuzu bilen herkesin ayrı bir önerisi veya talebi oluyordu. Bu ilgi bizi mutlu ettiği gibi soruları cevaplamaktan usanmıyor da değildik. Bizler son derece kısıtlı imkânları zorlayarak yayın yapmaya çalışıyorduk. Örneğin bant kaydı yapabilmek için Yeşilyurt ilçemizde terzilik yapan rahmetli Yunus ağabeyin (Yunus Gök) zamanın en gelişmiş ses kayıt ve yayın cihazı olan TK-340 Grundig marka makaralı teybini getirmek ve bunun için Yunus ağabeyin uygun zamanını kollamak; plaklardan kayıt yapabilmek için Edison veya Altınova plak mağazalarından ödünç plak almak zorundaydık. Zira bu kayıtlar için ayrılmış tek kuruş ödenek yoktu. Aldığımız plakları da küçükken aldığım nota eğitimi nedeniyle makamlarına göre ben ayırıyor ve sıralamayı yaptıktan sonra okulun yayın yapılan küçük makaralı teybine kaydediyorduk. İşte bu zor şartlar altında çalışırken olağanüstü yoruluyor ama halkın mutluluğu tüm yorgunluğu unutturuyordu bize. (Bu sorunu nasıl çözdüğümüzü  ‘BİR ZAMANLAR MALATYA: Eğlence Mekânları ve Sanatçılarımız’ başlıklı yazımda tafsilatlı olarak yazmıştım).

(Sami Kasap dinlemek için aşağıdaki çubuğun sol başına tıklayınız)

[audio mp3="http://malatyahaber.com/wp-content/uploads/2016/06/Sami-Kasap-Hasta-Düstüm-Gurbet-Elde-YouTube.mp3"][/audio]

Bahsettiğim Halk Eğitim Merkezi'ndeki bu ses kayıt stüdyomuzda bir akşam Sami Kasap’ın okuduğu türkü ve gazelleri kaydediyoruz. Okuduğu bir gazelin sözleri şöyle; ‘’ Benim sevgilim sensin, senin sevgilin kimdir yar eeey aman.’’ Rahmetli Sami Kasap ‘’sevgilim’’ kelimesini ‘’sevgülüm’’ diye okuyor. Dilaver Uyanık da buna takıldı, ille ‘’sevgilim’’ dedirtecek. Sil baştan kayda geçiyoruz, sıkı sıkı tembihlenmesine rağmen Sami ağabey oraya gelince yine ‘’sevgülüm’’ diye okuyor. Birkaç tekrardan sonra Dilaver bir kartona büyük harflerle ‘’ SEVGİLİM ’’ diye yazıp, gazeli okurken kartonu Sami Kasap’ın gözünün önünde tutuyor. Lakin Sami Kasap yine bildiği gibi okuyunca, bu ve benzeri durumlarda gülme krizi tutan ve orada ritim saz çalan Mehmet Furun ’un yine krizi tutup gözlerinden yaşlar boşalana kadar katıla katıla gülmesi, Sami Kasap hariç oradaki herkesi gülme krizine soktu. Sonuçta pes eden yine Dilaver Uyanık oldu. Bu örnekte olduğu üzere şarkı ve gazellerini okurken ki özgün tavrı nedeniyle okuduğu gazelleri ve lehçesini istenilen, düşünülen kalıba kimsenin sokamayacağı yırtıcı bir aslana benzetirdim Sami ağabeyi. ‘Doğal kır çiçeği’ tanımlamam da bu nedenledir.

yazısamikasap31933 Malatya doğumluydu, mesleği soyadı gibi kasaplıktı. Dükkânı yoktu, belediye mezbahanesinde çalışıyordu. Sigortalı memurdu yani. 1955-1960 yılları arasında Malatya’daki bağ bahçe düğünlerinde sesi yankılandı. Sonraki yıllarda önce konser için şehre gelen müzik gruplarının sahnesinde halkın ısrarı ile misafir sanatçı olarak sahne aldı. Daha sonraları, 1965-1985 yılları arasında da Orduevi karşısındaki İsmet Paşa Parkı’nda, ‘Hürriyet Aile Gazinosu’ adıyla faaliyet gösteren içkisiz aile gazinosunda yaz aylarında yıllarca sahne aldı. Kış aylarında ise şehir merkezindeki tek pavyon olan halk arasında ‘’Hürrem’in Pavyonu’’ diye anılan Kantar Pavyonda zaman zaman İbrahim Tatlıses ile birlikte sahneye çıktığını duymuştum. Bunu, bir TV programına davet ettiği Sami Kasap’ı tanıtırken bizzat İbrahim Tatlıses’in kendisi açıklamıştı. Hatta O’nu tanıtırken ‘’Türkiye’de bu oktavda gazel okuyan başka bir sanatçı yok, plakları peynir ekmek gibi kapış kapış satılıyordu’’ diye tanıtmıştı Sami Kasap’ı.

Ama ne yazık ki bu gibi değerler Malatya’nın o günkü şartlar ve imkânsızlıkları içerisinde hak ettikleri yerlere gelemediler.

Selahattin Alpay anlatıyor; ‘’Ben Halk Eğitim Merkezi’nde hocam Mehmet Yumrutepe sayesinde olgunlaşan ses ve yorumumla dinlenir olduğumda, bir gün belediye mezbahanesinin bulunduğu Babuhtu (Eski Boztepe, şimdiki Yeşiltepe ile şehir arasındaki bölge) semtinde Sami ağabey ile karşılaştım. Bana ‘bak yeğenim, ne yapıp et burada durma, böyük şeherlere get. Bah şu körpüye üzerinde ne yazıyı ‘ diye eliyle işaret ettiği yere baktım. Babuhtu Köprüsü’nün üzerindeki kemerde yağlı boya ile yazılmış SAMİ KASAP yazısını gördüm. ‘Hah işte sen buralarda galırsan körpünün öteki yüzüne de senin adını yazarlar, orada galırsın’ sözü günlerce kulağımda çınlamıştı. O uyarıdan sonra bin bir maddi imkânsızlık içerisinde Ankara’ya gelip iş baktım, sonra bir bankada memur olarak çalışmaya başladım. Bir süre sonra da Ankara Radyosu’nun açtığı yöresel sanatçılar sınavını kazanarak radyoya girdim.’’

(Sami Kasap dinlemek için aşağıdaki çubuğun sol başına tıklayınız)

[audio mp3="http://malatyahaber.com/wp-content/uploads/2016/06/Sami-Kasap-Dağdan-İndim-Düze-Ben-YouTube.mp3"][/audio]

Malatya’daki bu noksanlığı görüp yaşadığımızdan ve de Turgut Özal’lı yıllarda, Malatya için her türlü yatırıma açık çek verilirken, maalesef bu noksanlığı o zamanki yöneticilere anlatamamamızın veya yöneticilerin algılayamama sıkıntısını da yaşadık hep birlikte. Zira her yetenek Selahattin Alpay kadar şanslı değildi maalesef.

Günümüzde ise; özellikle Malatya Battalgazi Belediyesinin modern şehircilik anlayışını, Türkiye’deki ilk uygulamalarla taçlandırmasının yanı sıra sanata, sanatçılara ve de sanatsal değerlere verdiği önem ve özen, her türlü övgünün ve takdirin üzerindedir. Keşke bu önemin yüzde onu o dönemlerde de verilebilseydi.

‘’Bi gün dolmuş taksiynen Elaziz’den Malatya’ya geliyim, bi de bahdım ki şoför daha yeni ilk doldurduğum 45 devirli plağı pikabına dahdı. Plağın zarfında da benim saçlı foturafım var. Ben de şoför mahallinde oturuyum. Ula bu benim diye söyleyem mi söylemeyem mi, diye tereddüde galdım ama söyledim şoföre. Ağa bu plahda dinlediğin ses benim, dedim. Herif bana şeyle yan göznen bahdı, bahdı. Soyna başını sağa sola salladı, ula s….tir get ahşam ahşam bennen gafa mı buluysun, bu Sami Gasap mülti milyoner adam. Benim de has ahbabım, dedi. Arhada oturan yolcular da gülünce, az ettim ki bi tene gazel patladam ama soyna vaz geçdim. Bırah Sami dedim gendi gendime içimden, bu herif seni hayalinde ahbap olduğu milyoner Sami Gasap olarah düşünsün dedim’’.

İşte böyle bizim mülti milyoner (!) Sami Kasap’ımızın doldurduğu plaklar peynir ekmek gibi satılır, hatta baskı yetiştirilemediği için bir ara karaborsaya bile düşer, ama gel gör ki bu pastanın kaymağını plak şirketleri yerken tabir caizse Sami Kasap’ın eline arada bir ağzını tatlandırabileceği bir bonbon şekeri verilir. Plak piyasasının bu acımasız tröstü başından sonuna kadar sömürür Sami Kasap’ı. ‘’Ağamızsın, Paşamızsın’’ gibi yapılan yalakalıklar gerçekleri görmesine mani olur, bu saf ve tertemiz kalpli Anadolu çocuğunun. Plak şirketlerince kendisi için İstanbul’da kiralanan bir eve yerleştirilerek, bir bakıma yakın çevresi ile ilişiği kısıtlanır ve sırtından servet kazananların gerçek yüzlerini görmesi engellenir. Peş peşe 120 adet plağı çıkar piyasaya. Elindeki tüm sermayesi alınan Sami Kasap tekrar geri postalanır Malatya’ya.

Sonuçta bizim ‘mülti milyoner’ sanatçımız maddi sıkıntı içerisine düşer. Yaşlanmıştır ama ekmeğini çıkarmak için bir süreliğine şehirlerarası bir otobüs firmasının kadrolu elemanı olarak Ankara ve İstanbul yolcularına yolculuk boyunca türküler, gazeller okur. O iş de bitince kendisine magazin basınının manşetler atarak haberini yaptığı; ‘Bir dağ ne kadar yüce olsa bir kenarı yol olur, bir yiğit ne kadar kahraman olsa sevdiğine kul olur’ isimli, satış rekorlarını alt üst eden plağı nedeniyle verilen altın plak ödülü olan, altın rengi parlak sarı boyalı plağı gerçek altın sanarak bir kuyumcuya satmak istemesi ile gerçekle yüz yüze gelir.

(Sami Kasap dinlemek için aşağıdaki çubuğun sol başına tıklayınız)

[audio mp3="http://malatyahaber.com/wp-content/uploads/2016/06/SAMİ-KASAP-BİR-DAĞ-NEKADAR-YÜCE-OLURSA-OLSUN.mp3"][/audio]

‘’Bir gün ahşam eve geldiğimde seni ilk defa adam gibi bir adam gelip sordu. Şimdiye gadar hep p..şt p...venk herifler soruydu, herif acentacıymış, dediler. İsmini söyleyince anladım ki pavyonlara okuyucu ve gonsomatris garı ayarlayan Antepli bir aracı sormuş. O camiada bu işi yapanlara acente diyiler. Bizimkiler de yedek parça ve otomobil acentesi işi yapan biri sanmışlar herifi.’’ Bu olayı anlatırken artık arayıp sormayan plak şirketlerinin vefasızlığına vurgu yapmak istiyordu sanatçımız.

Oturduğumuz mekânda ilgi ile dinlenildiğini görünce kâse-i fağfurun iniltisi gibi anılarını anlatmaya devam ediyordu; ‘’Malatyaspor’a Fenerbahçe’den Erdoğan (Arıca) isminde bi tene fitbolcu getirmişler o zamanki gulüp başganı olan Hüseyin Ağa (Gencer) gil. Baba fitbolcu mu mafya mı ben annamadım. Gelirken yanında filim artizi Gadir İnanır geldi. Menşur yazıkadirinanırbabalardan Dündar Gılıç geldi. Meger yeğenleri oluymuş bu fitbolcu. Üç beş tene de onnarın avenesi var. Hepsi silahlı. Yaz mevsimi olduğu için gulüp idarecileri bunları gündüz vahdı serin olur diye Horata’ya davet etmişler. Bennen kemancı Mamoş’u da çağırdılar ki ağaları eglendirek. Yerlere halılar, minderler serilmiş, gaç tene mangal birden yahmışlar. Purzulalar (pirzola) bişiyi, içkiler degme getsin. Neyse ağama söyleyem, biraz soyna Mamoş’a işaret geldi, Mamoş hicaz makamından bi taksim geçip bana yol verdi. Ben gazele başlar başlamaz, bi anda gendimi Gore (Kore) harbinde belledim (zannettim). (Nasıl yani diye soruyorum). Yav Ertaş beg, en az ben on tene dabanca diyem, sen yirmi tene de. Hepsi birden cayır cayır havaya mermi sıhıylar. (Eeeee, diye merakla soruyorum.) Ee si mee si yoh, ben gazel ohumayı kesdim. Bunların mermileri tükendiği için bahdım ki yedek carcurları (şarjörleri) dahıylar. İşleri bitince, niye kestin devam et, dediler. Ben galdığım yerden devam etmeye başladım. Arası bir dakka sürmedi, bi bahdım ayni ahval. Sıhılan mermilerin govanları gafama düşüyü. Ben yine kestim ohumayı. Dündar Gılıç bana dedi ki, Sami abe, dedi. Biz ohuduğun gazelden işdaha gelip sıhıyıh, sen kesme devam et, dedi. Ben de dedim ki; sayın misafirler dedim. Ben keman sesi eşliğinde ohumaya alışmışım, dabanca sesiynen ohumayı bilmiyim, şaşırıyım, dedim. Bunun üzerine kestiler silah sıhmayı. (Üstteki fotoğraf, Sami Kasap'ın bahsettiği o muhabbetten)

(Sami Kasap dinlemek için aşağıdaki çubuğun sol başına tıklayınız)

[audio mp3="http://malatyahaber.com/wp-content/uploads/2016/06/Sami-Kasap-Askin-Ne-Yara-YouTube.mp3"][/audio]

Sohbet etiğimiz günün akşamı Sami ağabey ve birkaç arkadaş hep birlikte TRT sanatçısı Eliz Avaroğlu’nun program yaptığı bir mekana gittik. Program başlamadan önce kulise giderek, daha önceden tanışmış olduğum sanatçıya Sami ağabeyden ve özelliklerinden bahsettikten sonra Beyati makamından bir şarkı okuyup meyan kısmında sazlar gazel ritmi tutarken beklemesini söyledim. Program başladıktan bir süre sonra sanatçı ‘Derdimden anlayan yok, halin nedir diyen yok’ diye güzel bir Beyati şarkı okumaya başladı ve meyan kısmında söylediğim gibi sazlar gazel ritmine girince, ‘haydi Sami ağabey şunlara Sami Kasap’ın kim olduğunu göster’ dedim. Sami ağabeyin özelliklerinden birisi de böyle ortamlarda hiç nazlanmadan okuyor olmasıdır. Sözleri;

Salınıp bahçaya girdim, hep çiçekler selama durdu. Mor menekşe boyun eğdi, gül kızardı hicabından

olan gazelini mikrofonsuz okumaya başlayınca, kalabalık bir dinleyici kitlesinin çoğunluğu ayağa kalkarak görmeye çalıştı bu ‘sıtma görmemiş’ sesin sahibini. Gazelden sonra sanatçı masamıza gelerek şarkının ikinci kıtasını birlikte okudular. Şarkı bittiğinde salon alkıştan inliyordu.

Oğlu Mahmut Kasap anlatıyor; "Ben küçük çocukken 1973 yılında babam davet üzerine Almanya’da düzenlenen bir konsere gitti. Günler sonra bir gece yarısından sonra hane halkı hepimiz uyurken kapının zili çaldı. Anam ‘’Mahmut hele kalk da bir bak‘’ dedi. Ben de pencerenin perdesini aralayıp baktığımda tanımadığım bir adam duruyor kapıda. Ana, dedim, tanımadığım bir herif duruyor kapıda, dedim. Anam da bismillah çekerek pencereye yöneldi, perdeyi aralayıp uzun uzun baktıktan sonra ‘’Oğlum bu baban, hele kapıyı aç’’ dedi. Kendi kendime dedim ki, anam uyku sersemliğiyle elin herifini babama benzetti galiba dedim. Tekrar pencereden bakarken anam kendisi bana söylenerek gidip kapıyı açtı. Kardeşim de ben de şaşkın şaşkın bakıyorduk. Babamı Almanya’ya sadece kulakları çevresindeki seyrek kıvırcık saçlarla göndermiştik ama düz ve gür saçlı olarak geri dönmüştü. Meğer erkekler için de peruk varmış,  o zaman öğrendik."

Senden bahsederken hiç zorlanmadım acaba nereden başlasam diye. Çünkü sen Malatya’ydın Sami Ağabey. Allah’ın rahmeti üzerinde olsun. Mekânın cennet olsun, ışıklarda uyu.

* * *

Giderim Sivas üstü Antep yoluma düştü İstedim hiç dönmeyem O yar aklıma düştü

(Bedri Karahan dinlemek için aşağıdaki çubuğun sol başına tıklayınız)

[audio mp3="http://malatyahaber.com/wp-content/uploads/2016/06/BEDRİ-KARAHAN-GİDENİN-ÜÇÜ-GÜZEL-YouTube-2.mp3"][/audio]

-Yahu Bedo bu nasıl oluyor, Sivas üstü giderken Antep nasıl yoluna düşer. Birisi şimalde (kuzeyde), diğeri cenupta (güneyde) değil mi?, diye soruyor arkadaşları. Yeni doldurduğu plaktaki türkünün sözlerini eleştirerek.

-Manda söğüt dalına yuva yapar laf yoh. Daşa limon ekilir laf yoh. Bedo Sivas üstü giderken yoluna Antep düşünce herkes bunu soruyu. Niye düşmesin arhadaş. Düşmese de ben düşürdüm ki plağım Antep’de de satıla, diyor yılların bestekâr sanatçısı Bedri Karahan.

yazıbedo21950'li yılların sonunda Malatya şehir merkezindeki Akpınar semtinden Kırçuval Mahallesi’ne giderken, eski Dışbudak sokağına gelmeden sol taraftaki kerpiç bir evin zemin katında oturuyordu Bedri Karahan. Ben ortaokul sıralarındayken eski mahalle ve okul arkadaşlarımın varlığı nedeniyle çok sık geçerdim o muhitten. Akpınar meydanından Bedri Karahan’ın oturduğu evin yakınına kadar sıralı halde dövme bakır işi yapan dükkânlar vardı. Bu dükkânlarda sabah saat 9’ da başlayıp akşam saat 6’ ya kadar sadece öğlen arası susan bakır dövme sesleri duyulurdu. Fakat bu birbirinden ayırt edilebilen tahta ve demir çekiçler o kadar ahenkli vurulurdu ki, sanki gürültü kirliliği, bir orkestra şefi tarafından bitmek bilmeyen bir müzik resitaline dönüştürülüyordu. Arasa yanındaki evimizin balkonundan rahatlıkla duyulan bu bakır dövme müzik resitaline kulağımız o kadar alışmıştı ki, hiç rahatsızlık duymadığımız gibi, Cumartesi öğleden sonra ve Pazar günü tam gün duyamadığımız bu musikiyi arar olurduk.

(Bedri Karahan dinlemek için aşağıdaki çubuğun sol başına tıklayınız)

[audio mp3="http://malatyahaber.com/wp-content/uploads/2016/06/BEDRi-KARAHAN-gitme-sema-alacam-seni-.mp3"][/audio]

İşte bu bakır dövme sesleri olmadığı saatlerde Bedri Karahan zemin kattaki evinin penceresinin önünde oturup, önceleri bağlama ile daha sonraları cümbüş ile özellikle yoldan geçenlere duyurmak gayreti ile çalıp söylerdi yanık yanık. Bu halk konserini Pazar günleri evinin kapısı önüne koyulan bir sandalyede oturarak da verdiği olurdu. Dinlenilmek, takdir edilmek O’nun da hakkıydı tabi.

(Bedri Karahan dinlemek için aşağıdaki çubuğun sol başına tıklayınız)

[audio mp3="http://malatyahaber.com/wp-content/uploads/2016/06/BEDRİ-KARAHAN-GELENİN-ÜÇÜ-GÜZEL-YouTube.mp3"][/audio]

Ortopedik engeli vardı, çocuk felcinden olmuş sanırım, ancak koltuk değnekleriyle yürüyebiliyordu.  Oldukça zeki ve hazırcevap ve espritüel bir insandı. Okuduğu türküleri kendine has bir tarz ve yorumla seslendirdi. Zaman içerisinde Türkiye genelinde sevilen ve dinlenilen bir sanatçı kimliğini kazandı.

Tekel Sigara Fabrikası’na kadrolu eleman olarak girdi. Fabrikanın santralinde görevliydi. Santral memuruyken buna yapılan yazıbedoşakaların haddi hesabı yoktu. Bir gün gerçekten bir milletvekili arayıp fabrika müdürünü bağlamasını söylüyor. Bedo da yine arkadaşlarının şaka yaptıklarını zannedip, s….tir çekince kızılca kıyamet kopuyor. Mesele anlaşıldıktan sonra Bedo santral memurluğundan başka bir göreve veriliyor.

Yine Bedri Karahan anlatıyor: ‘’Bir gün İstanbulluoğlu Ali Dayı beni üç tekerli sakat arabamnan İnönü Parkı'na gezmeye götürdü. O zaman arabam motorlu olmadığı için Ali Dayı arabamı itelerken gezip dolaştıh. Park dönüşü tam Hüseyinbeg körpüsünün başına geldiğimizde Ali dayı, bi cıgara alam diye beni yokuşun başında bırahıp, Bülbüloğlu bakkaliyesine getti. Ama boşda galan araba yokuştan son sürat Kışla Caddesi'nden aşağı doğru enmeye başlamaz mı? Durdurmamın mümkünü yoh. Eyle bi süratlı gidiyim ki gurşun sıhsalar yetişmez. Neticede tam Samanbazarı köşesindeki Çınar otelinin kaldırımına çarptım. Arabam bi yana, ben bi yana savrulduğumuzu hatirliyim. Gözümü açtığımda sigorta hastahanasında olduğumu anladım. Ama gafam,  golum, bacağım hep sarılı. Odada yalanız da değilim. Dışardan sesler geliyi. Yatanlardan biri, trafik gazası olmuş ona koşturuylar, dedi. Goridorlarda koşuşan dohtor, hemşire görünüyü ama bana bahan yoh. Son gücümü toplayıp dohtoooor diye bağırdım. Gapının öğünden geçen bi hemşire geldi yanıma. Ne var, dedi. Ne ola hemşire ben Topal Bedo’yum, burda bir yıldız gayıyor niye bahmıysınız, dedim. Gülerek çıhdı, az soyna bi bahdım benim oda dohtor hemşire doldu. Marah (merak) etme biz bu yıldızı gaydırmayız dediler de hayatım gurtuldu.’’

‘’Elaziz’in sayılı bir gabadayısı Malatya’nın bilinen bir gabadayısına misafir gelmişti. Çalıp söyleyem diye beni de çağırdılar. Yenildi, içildi. Vahıt gece yarısını geçince misafir getmek istedi. Bizimki ille seni Elaziz’e gadar götüreceyik, diye ısrar etti. Bana sen de gel yolda çalıp söylersin, dediler. Mecburen arabanın önüne, şoförün yanına bindim. Arhada da bizim ağaynan misafir oturuyu. Zaten gafaları gıyah. Az soyna bahdım ki arhada guruya vuruylar (esrar içiyorlar). Duman altı olmayam diye camı bir gıdım endirdim. Şeher göstereni az geçmiştik ki bana, dahaydi Bedo çal ki dinneyek, dediler. Ağa, hangi parçayı çalam, dedim. Sen gafana göre bi tene çal söyle, dediler. Ben de;

Kerneğin yollar yar dolam dolam Elindeki mendili goynuma goyam Ah yürü yandım sana kernekli misin Kerneğe gelmeye anom yeminli misin, türküsünü çalıp söyledim.

(Bedri Karahan dinlemek için aşağıdaki çubuğun sol başına tıklayınız)

[audio mp3="http://malatyahaber.com/wp-content/uploads/2016/06/Bedri-Karahan-Topal-Bedo-_-Kerneklimisin.mp3"][/audio]

Türkü bitince, ağa şimdi neyi söyleyem dedim. ‘Yine ayni makamı çal’ dedi, misafir. Bi daha ayni türküyü çalıp söyledim. Hafif arhaya dönüp, ağa emrin nedir neyi söyleyem, dedim. ‘Gene ayni makamı çal söyle’ dedi. Bi daha çalıp söyledim. Velhasıl, belki on sefer ben sordum misafir ayni makamı istedi. Derken Kömürhan Körpüsü’nü geçerken gendi gendime dedim ki ula Bedo yazıbedo3dedim, on seferdir sen sordukça onlar ayni parçayı istiyler, daha sormana gerek yoh dedim, başka parçayı çalmaya başladım. Daha dam üstünde.. derken, ensemde bi tokat patladı ki gözümden ataş çıhdı. Arhadan misafir demesin mi ‘Ula sabahdan beri ayni makamı çalıp söylüysün, biz kerizmiyik ki yuddurmaya gahıysın’?”

Bedri Karahan’ı doğum ve vefat tarihleri, çalıp söylediği türkülerle değil mizahi yanıyla da anlatmaya ve tanıtmaya çalıştım. Yukarıda anlattığım olayı rahmetli Terzi Fikri’nin (Öğrenecek) dükkânında anlatırken herkes gülmekten kırıldı. Baktı ki herkes ilgi ile dinliyor sanırım yine güldürmek için hayalinde canlandırdığı ve gerçek dışı olduğunu sandığım bir olayı başladı anlatmaya;

yazıbedo1‘’Ağa, bi gün arhadaşlarnan pavyona gettik. Nasıl olduysa bi bahdım ki dögüş çıhdı. Beraber gettiğim arhadaşlarnan başka müşteriler önce ağız dalaşı başladı, arhadan zumzuhlar (yumruklar) gırla getti. Bi ara bahdım ki bizimkiler zor durumda. Garson Bayram’a dedim ki, ula Bayro çabuh beni gucağına al, dedim. Bayro beni gucağına alınca araya bi daldım, zumzuhlarımı makineli tüfek gibi savuruyum. Vurduğumu darmadağın ettim. Herifler arhalarına bahmadan gaçdılar. Bizim arhadaşlardan biri dedi ki ;’Yav Bedo, sen olmasan halımız dumandı bu sakat halınnan ortalığı toz duman ettin. Adamlar bir bir yere düşünce Muhammet Ali Gılay (Clay) mı geldi diye, bahdım ki vuran sensin’ dedi.”

Cümlesini tamamlar tamamlamaz bizler kahkahayla gülmeye başlayınca ‘’Ne gülüysünüz arhadaşlar, burada martaval atmıyıh’’ sözüne ‘Estağfurullah Bedo. Dövdüğün adamların hali gözümüzün önüne geldi de ona gülüyoruz.' dedik, yakayı kurtardık.

bedrikarahan01İşte Bizim Bedo’muz. O da katıksız bir Malatya’ydı.

Bahçeler dolu vişne Bedo peşime düşme Bu aşkın sonu yoktur Nafile dile düşme

Su gibi duru ve berrak sesinin yanında söylemleri ile de etrafına böylesine neşe saçan ve mizahi yönü ağır basan bu çok değerli sanatçımıza da Allah’tan rahmet diliyorum.

Kendileri gittiii, sesleri, anıları ve şakaları kaldı yadigâr.

*  *  *

VE BİR ANEKDOT
Sevgili kardeşim, Doğan Haber Ajansı (DHA) Çukurova Bölge Müdürü Orhan Apaydın’ın Malatya’da gazetecilik yaptığı yıllarda yaşadığı, ama kahramanlarına zarar gelmesin diye uzun yıllar sakladığı bir anısını da artık aktarabilirim…

O yıllarda öyle fiber optik hatlar, otomatik kodlu telefonlar vs yok. Malatya’dan İstanbul’a PTT’nin 2 veya 3 hattı vardı. 03’e kayıt verir evine işyerine bağlanmasını beklersin. Yıldırım telefon yazdırsan bile saatler sonra sıran gelirdi.

Gazeteciler de bir an önce haberlerini İstanbul’daki merkezlerine verebilmek için yarışır, şehirlerarası santralda çalışan memureler ile ahbaplık kurmaya çalışırdı. Orhan da bu çerçevede, nöbetçi memurelere gece geç saatlerde PTT’nin karşısındaki Altun Pasta Salonu’ndan dondurma göndermekle kalmaz, uykuları gelmesin diye de Sami Kasap’ı dinletirmiş.

O da şöyle olurmuş;
Sabit telefon olan bir yerde Sami Kasap’a çaktırmadan canlı canlı gazelli türküler söyletilirken telefonla 03 aranır, ‘konser var’ deyince bütün nöbetçiler fişlerini o hatta takarak kulaklıklarından dinlermiş…

Eee tabiii, Orhan’ın İstanbul’a telefonları kısa sürede bağlanmasın mı yani?

Kendisi de Sıtmapınarı çocuğu olan Sami Kasap, sonradan Orhan’ın Sıtmapınar’ın delikanlılığı ile tanınan isimlerinden rahmetli Fikri Solmaz’ın kızı Nuran Hanım ile nişanlandığını öğrenince çok mutlu olmuş, ‘Kızımız sana amanat’ demişti…

Ben de o evliliğin sağdıcı olarak emanetin emin ellerde olduğunu söylemeliyim. (E.Ö.)

NOT: Her iki sanatçımızla ilgili arşiv fotoğraf katkısı nedeniyle Sayın Nezir Kızılkaya'ya teşekkürlerimle. (E.Ö.)

bedokupür

UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış, Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmayacaktır.

Yorum yazın

İsim yazmalısınız
Doğru bir email yazmalısınız
Yorum yazmalısınız

41 yorum yapılmış

  • Eyüp güldaş (3 ay önce)
    Allah rahmet eylesin mekanlarını cennet olsun.nur içinde yatsınlar.
    0
    0
    Yanıtla
  • Veysel (5 yıl önce)
    Okuyunca gözlerim yaşardı. Hem geçmişi hatırladığım için, hem de kaybolan değerlerimize sahip çıkmadığımız için. elinize sağlık yazı için.
    0
    0
    Yanıtla
  • Tülay Aslan (5 yıl önce)
    Malatya'mızın değerleri ,küçüktüm ama onları canlı dinleme nasip oldu.Allah rahmet etsin.Mekanları cennet olsun.
    0
    0
    Yanıtla
  • Mehmet Karaavcı (5 yıl önce)
    Bedri Karahan'ın "Gitme Sema" şarkısındaki Sema'nın hikayesini çok merak ediyorum? Var mıdır acaba bunun hikayesini bilen?
    0
    0
    Yanıtla
  • Tahir Abacı (7 yıl önce)
    Ertaç Beye teşekkürler, bizi o yılların ezgisel atmosferinde dolaştırdığı için. 1974 yılında okuduğum üniversiteden yaz tatili için Malatya'ya döndüğümde şehrin her tarafından "renkli" bir sesi olan birinin türküleri yükseliyordu. Sordum. "Bedo" dediler. "Malatya'ya arabeski sokmayacağım" dediğini de eklediler. Gerçekten o yaz onun ezgileriyle geçti. Fotoğrafını görünce şahsen tanıdığımı da fark ettim. Bizim Tecde'ye düğünlere çok gelirdi. Sami Kasap da ses rengiyle ayrı bir ekol sayılır. Ancak 1960 ve 1970'lerde "karakteristik" denebilecek Malatya türkülerini bence başta Hakkı ve Necati Coşkun kardeşler olmak üzere, Kemal Çığrık, İlhan Kızılay, Fahri Özyıldırım gibi adlar okudular. Ki 1970'lerde bulabildiğim kadar kayıtlarını toplamıştım. Ne yazık ki, hak ettikleri ilgili yeterince göremediler. Mesela İlhan Kızılay'ı neredeyse bilen yok. Oysa "Karlıkta balın olam" türküsünün en güzel yorumu onun bir 45'liğindedir. Yine "Gemici" diye bir kürdi hoyrat okumuştur ki, hoyratların Malatya'da da var olduğunu kanıtlar. Coşkun kardeşlerden de pek az kayıt kaldı. Onların seslendirdiği ezgiler, aslında Elazığ repertuarına ait sayılan kimi ezgilerin belki de Malatya kökenli olduğunu düşündürüyor. Araştırılması gereken konular bunlar.
    0
    0
    Yanıtla
  • erdem ustun (7 yıl önce)
    Bu kadar gerçekçi ve bu kadar içten anlatılabilirdi bir hikaye. şiveler,deyimler,yorumlar.. Helal olsun. Not: Yorum yazan sayın Garabet Orunöz e ve buna benzer binlerce hikayeye acılara sahip olan insanlara saygılar. Sorun geçmişi tartışmak değil,acılarımıza ortak olmak,saygı duymak.Topragımız,malatyamız,mahallemiz,köyümüz,mezramız.. her yerde ortak yaşadığımız dostlarımız.Acılarda,mutluluklarda bizim.Hiç bir canlıyı ötekileştirmeden,hiç kimseyi misafir ,kiracı ,kendimizide buraların sahibi ve hakimi görmeden Allah'ın verdiği canı insanlığa faydalı yaşamak.
    0
    0
    Yanıtla
  • Yavuz Selim Turan (7 yıl önce)
    Ertaç abi,yüreğine ve kalemine sağlık.Çok değerli iki sanatçımızı canlı dinleyen şanslılardanım.Allah'tan ikisinede rahmet diliyorum,mekanları cennet olsun.Size sağlıklı uzun ömür diliyor ve yazılarınızın devamını bekliyorum.Site yöneticilerine de çok teşekkürlerimi sunuyorum.
    0
    0
    Yanıtla
  • MUSTAFA VARAN (7 yıl önce)
    Adana'da kurulan fuarın Malatya'ya ayrılan standında rahmetli Sami Kasap'ın çocukları ile tanışıp eski günleri yad ettikten sonra yayınlanan bu yazı bizleri alıp yıllar öncelerine götürdü. Ertaç abinin kalemine sağlık diyorum. Bundan sonra Malatyaüya geldiğimde, Sami Kasap evyemekleri lokantasında kiraz yaprağı sarması yemeden dönmem artık...
    0
    0
    Yanıtla
  • akif gelenberi (7 yıl önce)
    keyifle okuduk, sağolun...
    0
    0
    Yanıtla
  • babo'nun kızı (7 yıl önce)
    Bu arada ben ilk BEYDAĞI TURİZM INDe Sahibi BABO NUN KIZIYIM bizi bilen bilir SAMI KASAP DA rahmetli BEDO da rahmetli çok iyi bilirlerdi ve Malatya'nın eski insanlarida beni uzen tek şey O BEYDAĞI TURIZM Başkalarının adına mal olması şunu unutmasinlar ki O FIRMANIN KURUCUSU BENİM BABAMM!!!
    %100
    %0
    Yanıtla
  • Babonun kızı senin baban benim annemin bibisi oglu bana faceden yazarsan sevinirim.
    0
    0
    Yanıtla
  • Mehmet Karaavcı (5 yıl önce)babo'nun kızı isimli kullanıcı yorumuna
    Beydağı'nın birden fazla ortak ile kurulduğunu duymuştum ama esas kurucuları MUTLU Ailesi'dir diye biliyorum. Kemal Mutlu'yu bilirsiniz, Beydağı'nın kurucusunun O olduğu söylenir. Babanızın kim olduğunu ve Beydağı'nın kuruluş sürecinin nasıl işlediğini şimdiden merak ettim. Bu konuda beni aydınlatırsanız sevinirim.
    0
    0
    Yanıtla
  • babo'nun kızı (7 yıl önce)
    Bende bir malatya' lı olarak babonun kızı olarak bize nostalji yaşattıniz kaleminize agziniza sağlık beni çocukluğuma götürdünüz sami kasap babamın dostu idi,bedo yine öyle ben onun ilkokul çağlarinda şarkılarını söylerdim bana kirkbeslik alirlardi hediye hele o gidenin içi güzel şarkısı yok mu benim favorimdi bir Akpınar çocuğu olarak allah rahmet eylesin mekânları cennet olsun.eskiden düğünler de hep onlar vardı.ahh eskiler
    %100
    %0
    Yanıtla
  • Feyza Akdemir (7 yıl önce)
    Yine eşsiz bir nostalji yaşadık sayenizde.Hem bu sevilen sanatçılarımızı bilinmeyen yönleriyle tanıdık hem de şarkıları nı dinlerken duygulandık. Bu da malatyahaber sitesinin diğer haber sitelerden farkı oluyor. Emeği geçenlerin elleri dert görmesin. bu tür yazıların devamını bekleriz.
    0
    0
    Yanıtla
  • Mehmet Tevfik İpekçi (7 yıl önce)
    Sevgili Ertaç Ağabeyciğim! Güzel Malatya'mızın iki değerli sanatçısı hakkında yazdıklarınız kadar kesitler sunduğunuz Malatya'nın kültürünü soluksuz okuduk. Ülkemizin her tarafında olduğu gibi kültürel yozlaşma ve yabancılaşmanın yaşandığı Malatya'mızda da; yazdıklarınızla kültürel tarihimize bir not düşmüssünüz. Ellerinize ve ağzınıza sağlık. Tüm Malatya'lılar adına teşekkür ederim.
    0
    0
    Yanıtla
  • mahmut kasap (7 yıl önce)
    SAYIN ERTAÇ HOCAMA RAHMETLİ BABAMI MALATYALILARA TEKRAR HATIRLATIP RAHMETLİ HAKINDA BUKADAR GÜZEL SÖZLER VE RAHMETLE ANAN DOSTLARA VE SAYGI DEĞER MALATYA LI HEMŞEHRİLERİMEME SONSUZ SAYGI VE ŞÜKRAN LARIMIZI SUNARIZ RAHMETLİ SAMİ VE MAHİRE KASAP ,IN MAHDUMLARI OLARAK TÜM MALATYA YA VE MALATYALILARA SAYGILAR .
    0
    0
    Yanıtla
  • Orhan Apaydın (7 yıl önce)mahmut kasap isimli kullanıcı yorumuna
    Rahmetli Sami abi iştahlıydı da, oğlunun, gelininin bu kadar iyi yemek yaptıklarını hiç söylememişti. Onları Adana'ya stand açtıklarında fark etmekten büyük memnuniyet duyduk. Öğrendiğime göre, Ertaç Bey de (Önal) lokantalarına gidip tatmış. Şimdi onun puanını da merak ediyorum.
    0
    0
    Yanıtla
  • Muhittin GÜRBÜZ (7 yıl önce)
    Sayın Müdürüm Kalemine yüreğine sağlık ne güzel anlatmışsınız tam Malatya şivesiyle
    0
    0
    Yanıtla
  • Seçkin Savaş (7 yıl önce)
    Bizi çocukluk anılarımıza götüren çok güzel hazırlanmış kombinasyon yazını zevkle okuduk ve dinledik.Eline kalemine sağlık olsun abiciğim.Bu güzel yazıların devamını diler ellerinden öperim.
    0
    0
    Yanıtla
  • Udi Nubar Taşı (7 yıl önce)
    Saygıdeğer Ertaç abem ,her zamanki gibi yine beni duygulandırdın bu değerli sanatçı büyüklerimle birçok yerde beraber olduğum için çok mutluyum.Tabi ki bu sesler ve yorumlar o kadar güzeldi ki biz dinlemek için kayıt stüdyolarının önünde beklerdik.Bir seferinde rahmetlik Dayımın (örgücü Kaya ) Akpınar'da ki evinde kayıt yaptılar o zamanın en güzel teyplerinden ses kaydedici cihazlarından biriydi. O anları unutamam içeri girmek için can atıyordum ama içeri almıyorlardı zira kayıt vardı.Söz verdim ses çıkarmayacağım dedim içeri aldılar.Hala Malatya ya geldiğimde bana yakın ilgi ve alaka gösteren tüm arkadaşlarıma ve büyüklerime sevgi ve hürmetlerimi sunarım.Ellerine sağlık Ertaç Abi iyi ki varsın Saygılarımı sunarım.
    0
    0
    Yanıtla
  • Mehmet Karaavcı (5 yıl önce)Udi Nubar Taşı isimli kullanıcı yorumuna
    Nubar Hocam sizi tanıyorum. Malatya'nın mahalli kültüründe yer alan Cümbüş, Klarnet ve Ud gibi çalgıların Malatya Ermenilerinden miras kaldığını düşünüyorum. Sizce bu doğru mu? Birde Siz, Bedri Karahan'ın "Gitme Sema" şarkısındaki Sema'nın hikayesini biliyormusunuz?
    0
    0
    Yanıtla
  • Yahya ARSLAN (7 yıl önce)
    Ertac, Harika bir anlatim ve yazilar'a aktarim yapmissin. Tesekkurler.
    0
    0
    Yanıtla
  • yavuzca (7 yıl önce)
    Güzel bir yazı olmuş.ellerinize sağlık..giyim kuşamı,folklorü ,dili ve sanatçıları bir ilin kültürünü oluşturur. malatya halk kültürüne sahip çıkarak bir kültür erozyonuna engel olmak gerekir. bu anlamda yazılar yazan,kitaplar yazan herkese teşekkür ediyorum..
    0
    0
    Yanıtla
  • ABDULHADİ TAN (7 yıl önce)
    Böyle güzel bir yazı kaleme aldığınız için tebrik ederim .Hele hele aradaki müziklerin olması daha bir nostaljik olmuştu.Bendeniz iki güzide sanatıçımız canlı canlı dinlemiş ve hatta tanımış biri olarak bahtiyarım.iki sanatçımızı rahmetle anıyorum.Özellikle rahmetli Sami kasapla hayatının son zamanlarında her gün karşılaşıyorduk dükkanımız evlerinin yanında olduğu için her sabah selemlaşır görüşürdük kapının girişinde durarak güzel bir gazel patlatmadan çarşıya gitmezdi.kasetlerini getirir bana ve çalışanlarına hedeye ederdi iyi güzel olan her şeyin unutulmaması dilek ve temmenisiyle emeği geçen herkese teşekkürler...
    0
    0
    Yanıtla
  • Dr. Şerafettin Erdoğan (7 yıl önce)
    Dört dörtlük insanların yaşadığı dönemde Malatya nın değerlerini güncellediğin için eline, yüreğine sağlık ERTAÇ kardeş.
    0
    0
    Yanıtla
  • Nezir Kızılkaya (7 yıl önce)
    Sayın Ertaç Önal’a bu iki değerli sanatçımızı bir kez daha gündeme taşıdığı için minnettarız. Sami Kasap “sıtma görmemiş” sesi ile “Gazellerin Efendisi” unvanını son zerresine kadar hak etmiştir. Onun sesi ile hayat bulan mısralar nereye ait olduğumuzu hatırlatır bizlere. Malatyalı kimliğimiz gazelleri ile taşar içimizden. Onun gazelleri, mahiyeti anlaşılamayan, künhüne vakıf olunamayan ve esrarına erişilemeyen ama tamamen bize ait ses şehrayinleri olarak öylece gök kubbemizde asılı dururlar. Ve biz türkü damarlarımız kabardığında gider, başımızı onlara vururuz. Eyvanların Assolisti Bedo, Malatya yerel müziğine gerçek anlamda emek vermiş, yaptığı katkılarla değerini yükseltmiş ve çok renkli sanat gücü ile Malatya’nın kültür belleğindeki yerini almıştır. Malatya’nın pınar başlarında, bağlarında, bahçelerinde, köyünde, ovasında, yaylasında, başı dumanlı dağlarında tek nefes dahi çeken herkes onun türkülerinde bir şeyler bulacaktır. Yüreklerini ortaya koyarak yaptıkları eserleri ve bize kattıkları güzellikler adına her ikisine de sonsuz teşekkür ediyor, rahmetle anıyoruz.
    0
    0
    Yanıtla
  • Garabet Orunöz (7 yıl önce)
    Ya!!!!!! Ertaç abim yüreğine sağlık, hay bin yaşayasın da daha uzun yazasın, sen buna mı UZUN YAZI dediydin. dadına doyamadıh. 1967 yılında ayrıldığım Malatya'ma, 2009 yılından beridir, her yaz geliyorum, tozlu da olsa, sıcak da olsa, insan profili değişmiş de olsa, artık ne Depanos'u ve çocukları ile torunlarını, ne Terzi Haçik Makasçı ve oğlu Haygaz'ı, ne Bakırcı Kör Hagop'u ve oğullarından dabrukacı Nişan ile Malatyaspor'lu PITI Harut'u, Ne NUBAR TAŞI'yı hatırlayan kalmamasına rağmen, ölene kadar memleketime gidip- geleceğim. Kimsenin bizleri hatırlamasını beklediğimiz yok, BİZ MALATYADA NERELERDE? NE ŞEKİLDE? NASIL? KİMLERLE? YAŞADIĞIMIZI BİLİYORUZ, BU YETMEZ Mİ?... Öldüğümüzde; Kildepedeki Gavur mezarlığına gömülek yeter. seven dostlarımız Beydağının Çamurlu köyüne gideler, iki tek yuvalayalar, dönüp şehre doğru da bağıralar; Ulaaaaaaaa Malatyalılarrrrr, bu gavuroğlu Garabet Malatyayı da Malatyalıyı da çoooooooook seviyordu haaaaa. diyeler, işte bilin ki; ben cennetten sizi seyrediyim... ömrünüz benden uzun ola...
    %100
    %0
    Yanıtla
  • Sayın Ertaç Önal'ın yazısını okurken tesadüf ettiğim yorumunuzu okuduktan sonra hazreti "Google" beni sizin hikayenize de götürdü. Dokunaklı hikayenizi okudum. Ben kısa bir süre dışında Malatya'da yaşamamış olsam da, çocukluğumun yazlarında gidip gördüğüm Malatyalı'nın kokusu var yazdıklarınızda, anlattıklarınızda, anlatma şeklinizde. Varolun değerli hemşehrim
    0
    0
    Yanıtla
  • LÜTFÜ ACIBUCU (7 yıl önce)
    BU GÜZEL HATIRALARI GENİŞ BİRŞEKİLDE YAZIYA TÖKEREK BÜYÜK USTATLARIN YAŞANMIŞLARINI BİZLERE BU GÜZELİKLERİ YAŞATAN BÜYÜK MALATYA AŞIĞI ARAŞTIRMACI YAZAR ERTAÇ ABİMİN ELERİNDEN ÖPER SELAM VE SAYGILARIMI SUNARIM HER İKİ ÜSTATLA ÇALIŞMA ŞEREFİNER ERMİŞ BİR KİŞİ OLARAK BÜYÜK ÜSTATLARA ALLAH TAN RAHMET DİLER GERİDE KALAN SEVENLERİNEDE SABIRLAR DİLERİM KABİRLERİ NUR MEKKANLARI CENNET OLUR İNŞALLAH AMİN Lütfü Acıbucu
    0
    0
    Yanıtla
  • Şanal TOSUN (7 yıl önce)
    1970 yılında ilk defa Malatya dan İstanbul a Aksoğanoğlu zafer turizmle 17.00 de hareket ettik tam 12.00 de Laleli camii karşısındaki yazıhaneye indik yolculuk 19 saat sürüyordu şoförde halime nin oğlu lakaplı ünlü bir kişiydi o zaman Boğaziçi köprüsü yoktu. Topkapı garajıda yok. Aksaray dan Beyazıt'a kadar Ordu caddesinde tüm Türkiye'nin otobüs firmaları var İstanbul a varış ve gidişler bu yazıhanelerden, Kadıköy'e geçişte Sirkeci harem arabalı vapuru ile Aksaray'dan çemberlitaşa yürüdüğünüzde Malatyalı hemşerileri Adıyamanlı hamdinin kulübü, koska kahvesi, küllük kahvesi v.b yerlerde görmek mümkündü Aksaray geçidi inşaatı 3.5 yıl sürdü 1972 de açıldı bende abimle Aksaray geçidinin önünde rahmetli BEDO YU gördük ve konuştuk geçit inşaat halinde dev çukur, Aksaray yeraltı çarşısının inşaatı da devam ediyor iki koltuk değneğiyle zor ayağını sürüklüyor, üç tekerlekli motorlu bisikletim Mercedes gibiydi POH YİYEN MALATYADAKİLER DE ZANNEDİYİ Kİ BEDO İSTANBUL U GEZİYİ ORDU CADDESİNDEN KARŞI MİLLET CADDESİNE GEÇMEK BİRGÜN SÜRÜYÜ DİYE ESPİRİ YAPMIŞTI. Ertaç ÖNAL Bey bizi geçmişe götürdü bu iki değerli Malatyalı sanatçıyı çok güzel kaleme almış herikisinide rahmetle Özlem'le anıyoruz mekanları cennet olsun. Dr. Şanal TOSUN
    0
    0
    Yanıtla
  • Bayram Murat Asma (7 yıl önce)
    Ne kadar güzel yazmışsın Ertaç Abi. Şiir gibi.. Bir kez daha Malatya'nın geçmişini, müzik ve kültürünü eşsiz bir güzellikle anlattığın için sonsuz teşekkürler.
    0
    0
    Yanıtla
  • Ali (7 yıl önce)
    Ertaç bey bizlere geçmişi gençlik yıllarımızı tekrar hatırlatan bu güzel ve özel yazı için size teşekkürler.Yüreğinize elinize kaleminize sağlık
    0
    0
    Yanıtla
  • Mehmet Balkış (7 yıl önce)
    Malatya"mızın çok kıymetli bu iki değerini hatıraları ve sanatları ile işleyen ve de akıcı bir yazıya dönüştürerek bir solukta okumamızı sağlayan başta Ertaç Önal Abimiz olmak üzere Malatya Haber Com. sitesi elemanlarından İsmet Yalvaç,Selahattin Gökatalay,Güler Hazar,Niyazi Doğan gibi ismini yazamadığım arka plan emektarlarına sonsuz teşekkürlerimi sunarım. Aslında bizim gibi kültür ve sanatla ilgili sivil toplum kuruluşlarının yapması gereken çalışmaları yaparak bizlere eksik yanımızı gösterip alan ve saha açan bu gibi uğraşıları yapanlara ne kadar minnet duysak azdır.Ancak unutmamak gerekir ki Ertaç abilerin Malatya'sında kültür ve sanat alanında bolluk,bereket,heves,istek ve beğeni vardı.Yani iklim müsaitti.Oysa bizim yaşadığımız Malatya"da maddi bir takım materyaller bol olsa da istek,beğeni,teşvik yok denecek kadar az.Eğer öyle olmazsa seksenlerden sonra Malatya"da yetişen sanatçılarda şimdilerde boy gösterirdi.Hani nerde...? Belirtmek istediğim bir hususta bizim kuşakta her ne kadar Türkiye çapında sanatçı yetişmemiş olsada mevcut mahalli sanatçılarımızın bilgi ve belgelerini kendi çabamızla arşivlemeye çalışıyoruz.ola ki emeklilik günlerimizde Ertaç abimiz gibi halkımızla paylaşırız.Ama biliyorum ki bizdeki değerler şimdilik Türkiye çapında değil. Umarım o değerde kişiliklerle karşılaşırız. selam ve saygılarımla... Mehmet Balkış Müzisyen Eğitimçiler Sanat Derneği(MESD) Başkanı
    0
    0
    Yanıtla
  • Muharrem (7 yıl önce)
    Güzel Malatyamızın Malatya olduğu zamanlar.Malatyanın yaşanılası zamanları biz yetişemedik ama onların efsaneleri ile büyüdük.Allah rahmet eylesin Sami Kasap ve Topal Bedo ağabeylere.Bize onları hatırlatan Ertaç Önal'a ayrıca teşekkür ediyorum.
    0
    0
    Yanıtla
  • Naim Paz (7 yıl önce)
    Sayın Ertaç Önal, teşekkürler elinize sağlık sağolun varolun.
    0
    0
    Yanıtla
  • Veysel (7 yıl önce)
    Emeğinize kaleminize sağlık hem yazı hem de aradaki parçalar çok güzel olmuş. Ama hem değeri bilinmeyen bu değerlerin kaybı hem de yerlerine yenilerinin yetişmemesi insanı hüzne sevkediyor
    0
    0
    Yanıtla
  • Tülin Akça (7 yıl önce)
    İki ayrı biyografiyi ayni yazıda bu kadar uyumlu, akıcı ve güzel kaleme alabilmek kolay değil. Yazarı kutluyorum. Ayrıca yazıyı fotoğraflar ve müziklerle donatarak değişik bir boyut kazandıran site yöneticilerini de yürekten kutlarım. TÜLİN AKÇA (SOSYOLOĞ)
    0
    0
    Yanıtla
  • Turgut ÖZMÜŞ (7 yıl önce)
    Emeğinize ve yüreğinize sağlık, Çok teşekkürler iyi ' ki varsınız ve hep varolun .
    0
    0
    Yanıtla
  • MUSTAFA OĞUZ (7 yıl önce)
    ERTAÇ ABİ GENE DÖKTÜRMÜŞSÜN ELİNE SAĞLIK.SAYGILAR.SEVGİLER
    0
    0
    Yanıtla
  • Mustafa Duran (7 yıl önce)
    Sami Kasap ve Bedri Karahan'ın bilinmeyen yönleri ile anlattığınız yazınızı bir solukta okudum....Bedir Karahan Çırmıktı'da benim,kardeşimin ve dayı oğullarımın sünnet düğününe getirmişlerdi...ben çok küçüktüm...Bu iki gerçek sanatçımıza Allah'dan rahmet diliyorum....eskileri kaleme aldığınız yazınız için Teşekkür ederiz....
    0
    0
    Yanıtla
  • Orhan Apaydın (7 yıl önce)
    Adana'da 3 gün aralıksız süren yöresel fuarın Malatya standında doya doya Malatyalılığı yaşayıp, Tavacı Şükrü, Doktor Mişmiş ve Sami Kasap Ev Yemekleri markasını yaratan rahmetlinin oğlu, kızı, gelini ve torunu ile geçirdiğimiz saatlerin ardından bu anıları okumak çok daha dokunaklı/anlamlı oldu. Buradaki Kültür ve Dayanışma Derneği'nin davetlisi olarak aileyi ağırladığımız Borsa Restoran'da müziğimizin değerli hoca ve yorumcuları sanatçılar Zafer Halaçoğlu ile Feridun Dalgınlı, konuklarımızı tanıttığımızda çok mutlu olup, onun anısına şarkı ve gazeller okudu. Ailenin bu fuarda sunumunu yaptığı kiraz yaprağı sarması, kayısı tatlısı, yoğurtlu çorba, ev baklavası ve kurabiye adeta kapışıldı. Malatyalılar tekrar tekrar bu standa geldi , bu lezzetlere doymaya çalıştı. Ailenin Karakavak'ta bu unutlamaz gazelhanımızın adını taşıyan ev yemeklerinin telefonunu da, sevgili İsmet Yalvaç'ın izniyle bilmeyenlere duyurayım; 0 422 2382424. Oğlu Mahmut, kızı Firdevs ve gelini Zehra Hanım asaletleri, cömertlikleri ve titizlikleri ile babalarına çokça rahmet okuttu. Sağolsunlar. Ertaç Önal'ın bir kez daha kalemine sağlık. İyi ki yazıyorsun...
    0
    0
    Yanıtla

Ertaç Önal yazıları