Sabah Gazetesi yazarlarından Yavuz Donat, bugünkü köşe yazısında (21.Haziran.08) Arapgir'e genişçe bir yer ayırmış...
İşte o yazı...
ARAPGİR (MALATYA)
Arapgir'in halkı en çok "iki şeyi" sever:
1. Damatlarını.
2. İneklerini.
Belediye Başkanı Halit Konukçu'ya sorduk:
- Neden?
Başladı gülmeye.
"Siz biliyorsunuz" dedi.
- Olsun, yine de söyleyin. Başkan "ayıp olur" dedi söylemedi ama Arapgirli'nin biri sorumuza cevap verdi:
- İkisi de sağılır da ondan.
Arapgir "4 kentin" ortasında.
Elazığ, Malatya, Sivas ve Erzincan'ın.
"Kültürü" Harput kültürü.
"En yakın olduğu kent" Elazığ.
Ama "bağlı olduğu kent" Malatya.
Arapgir'in "üzümü" meşhur.
"Tescilli-patentli köhnü üzümü."
"Tarihi eserleri" meşhur.
Cami, konak, han...
Ve bir de "paşaları" meşhur.
Belediye Başkanı:
- Arapgir'den 40 paşa çıktı... İsimlerini yazmak ister misiniz?
Anarşi yok, terör yok.
Kapkaç yok, hırsızlık yok.
Uyuşturucu yok, taciz yok.
Arapgir Cezaevi "3 yıldır kapalı."
"Resmi nüfus" 6.367.
Belediye Başkanı'na göre "şu anda nüfus 20 bin var."
Bizce de var.
Ankara, İstanbul, İzmir'den, Avrupa'dan pek çok Arapgirli "yaz tatiline gelmiş."
Hava güzel, yaşam sudan ucuz... Fırat'a akan Kozluk çayının kenarında "5 dönüm bostan yan gel yat Osman."
Arapgir'de "nabız" iki yerde atıyor:
1. İlçenin ortasındaki "Çarşıbaşı" kahvesinde.
2. Yolun altındaki "Asmaaltı" kahvesinde.
"Kahvede neler konuşuluyor" diyecek olursanız...
- Siz gazetecisiniz, bilirsiniz, parti kapanacak mı?
- Arapgir'de partiye yüzde 50'nin üstünde oy çıktı.
- Piyasada işler zaten gevşekti... Kapatma davası çıktı hepten gevşedi.
