Malatya'da enkaz altında kalan Beyza Yetiş, kendisini kurtarmaya gelen ve Van depremini yaşadığını söyleyen polise, "Bundan daha mı kötüydü" diye sordu.
Depremin ilk gününden itibaren bölgeye giden Van İl Emniyet Müdürlüğü Polis Arama Kurtarma (PAK) ekipleri, çok sayıda vatandaşı sağ olarak kurtarmayı başardı. Depremden en çok etkilenen illerden olan Malatya'da çalışma yürüten ekipler, sadece Yetiş Apartmanı'nda 7 kişi sağ olarak çıkardı. Ekipler, deprem felaketinin 4'üncü gününde 6 katlı binanın ikinci katında Beyza Yetiş'e (14) ulaştı. Bu sırada 2011 yılında meydana gelen Van depremini yaşayan PAK Tim Şefi Metin Gençer ile küçük Beyza arasındaki diyalog ise duygulandırdı. Beyza, kendisini kurtarmaya gelen ve Van depremini yaşadığını söyleyen PAK Tim Şefi Gençer'e "Van depremi bundan daha mı kötüydü" şeklinde soru sordu. Soruya karşılık duygu dolu anlar yaşayan Gençer, “Bu daha” dedikten sonra konuşamadığı dikkat çekti. Gençer ile küçük Beyza'nın arasında geçen diyalog ise görüntülere yansıdı.
“Depremi yaşayanları çok iyi anlıyorum”
İHA muhabirine konuşan PAK Tim Şefi Metin Gençer, 2011 yılında meydana gelen 7.2 büyüklüğündeki Van depremini yaşadığını belirtti. Deprem psikolojisini üzerinde zor attığını söyleyen PAK Tim Şefi Gençer, "Evde ufak bir kapı sesinden dahi çok ürküyorduk. Sürekli gözümüz lambalardaydı. Hani değişik bir psikolojisi vardı. Bu yüzden depremi yaşayanları çok iyi anlıyorum.
Deprem haberini alır almaz İl Emniyet Müdürü Atanur Aydın'ın koordinesinde, kar ve tipi olmasına rağmen yola çıktık. Ben 2011'de Van depremini yaşadım. Onları daha iyi anlıyordum. Olay yerine ilk giden ekiplerden biri bizdik. Vakit kaybetmeden AFAD koordinesinde enkazlara müdahale etmeye başladık. Yolda giderken bir arkadaşımızın yakınının Malatya'da enkaz altında olduğunu öğrendik. Bulunduğumuz enkazı bırakıp onun yanına gidemedik. İki ses almıştık. Niyazi amca ve oğlu vardı. Bulunduğumuz enkaz riskliydi. Yanındaki binaların çökme riski vardı. Gelen ses de tam binanın dibinde iki kat aşağıdaydı. Ona rağmen, deprem olur üzerimize yıkılır diye düşünmeden seslerin geldiği yere ulaştık. 7 saatlik çalışma sonucu amcaları çıkardık."" dedi.
“Bu daha korkutucuydu' diyemedim”
Çalışma yaptıkları depremin 4'üncü gününde yaşadığı olayın kendisini çok duygulandırdığını anlatan Gençer, "Enkazda en öndeydim. Enkazda kalan 14 yaşındaki Beyza vardı. Beyza, daha sonra çalışma yaptığımız apartman sahibinin kızı olduğunu öğrendik. Beyza'yı kurtarırken bizimle konuşuyordu. Beyza'ya 'Ben nereden geldim biliyor musun dedim' Nereden dedi? Van'dan geldim dedim. Ben Van depremini yaşadım ve sizi çok iyi anlıyorum dedim. O da 'Bu kadar korkutucu muydu' diye sordu. Sorusuna karşılık öylece kaldım, 'Bu daha korkutucuydu' diyemedim. 'Bu daha' dedim ve tıkandım konuşamadım" diye konuştu.
“Üst katta ölen birinin kanı Beyza'nın yüzüne damlıyordu”
6 katlı binanın ikinci katında olan Beyza'ya yaklaşık 7 saat sonra ulaştıklarını söyleyen Gençer, “Tünelleri açarak ilerledik. En son ulaştığımızda aşırı korkmuştu. Üst katta ölen birinin kanı Beyza'nın yüzüne damlıyordu ve bu yüzden aşırı korkuyordu. Konuşmalarımız sırasında sakinleştirdik. Beyza'nın ikiz kız kardeşi ve küçük kardeşi de enkaz içindeydi. Kardeşlerinin durumlarını sorduğumuzda, kendileriyle önceden konuştuğunu ama uzun bir süredir seslerinin çıkmadığını söyledi. Bunun üzerine Beyza'yı kurtarmaya koyulduk” şeklinde konuştu.
“Hiç sabah olmuyordu”
Beyza'nın söylediği bir cümleden çok etkilendiğini ifade eden Gençer, sözlerini şöyle sürdürdü:
"Depremin 86. saatiydi. Bu kez ses 2. kattan geliyordu. 6. kattan 2. kata kadar indik. Kız çocuğuyla konuşuyordum sakinleştirmek için. Vanlı olduğumu 2011 Van depremini yaşadığımı anlattım. Bana, 'Abi o da bu kadar ürkütücü müydü?' diye sordu. O anda bir şey diyemedim. 'Abi çok ürkütücü gözümü açıyorum hiç sabah olmuyor. Hiç güneş doğmadı.' dedi. Onu oradan çıkardık. Yanında 10 yaşında bir Suriyeli çocuk vardı. O sırada onunla da konuştuk. Durumu biraz daha iyiydi. 'Abi nerede kaldınız? Beni de kurtaracak mısınız?' diyordu. Onu da çıkaracağımızı, korkmamasını söyledim. Beyza'yı çıkarıp gönderdikten sonra onu da çıkardık. Çok seviniyordu. Kucağımda taşıdım. Çocukları çıkardığımız sırada oradaki askerlerin komutanı vardı. Gelip bana sarıldı. Orada ikimizde gözyaşımızı tutamamıştık. Asker, polis sarılıp dakikalarca ağladık
Van, iha- AA
